Валянціна Мачкова.
У хаце прыгожа, добра, гасцінна,
Рад фотакартак на белай сцяне.
На кожным здымку –
хлопец шчасліва,
З лёгкай усмешкай
глядзіць на мяне.
Армейскі бушлат, панама
ад сонца,
Са зброяй у абдымку
на стылай бране.
А побач – горы стужкай
бясконцай.
І разумееш, што ён – на вайне.
Дзе кожны твой крок –
міннае поле…
Лічыць гадзіннік жыццё
дзень за тры.
“Арол” ці “рэшка” –
вызначыць доля:
Столькі схавана трывог і бяды.
…У хаце прыгожа, толькі сумліва,
Кветак узоры, святло рушнікоў.
Чакае маці з арміі сына,
Што не вярнуўся з Афгана дамоў.
Без вестак прапаў
падчас спецзадання,
Бой быў шалёны – гарэла зямля…
Што здарылась з ім –
стала пытаннем,
Па сённяшні дзень адказу няма…